Historia

 

Pierwsze wzmianki o Bielawie sięgają roku 1288. Od roku 1368 wieś znajdowała się pod panowaniem Czech. W roku 1530 na skutek rozprzestrzenienia się reformacji kościół katolicki został przejęty przez protestantów.W latach 1713-1714 panowała we wsi zaraza, która według ówczesnych przekazów była dla mieszkańców tragiczna w skutkach. W 1741 r. wieś zajęta została przez wojska pruskie, a ewangelikom przyznano swobodę wyznaniową. Rok później według ustaleń Pokoju Wrocławskiego Bielawa wraz z całym Dolnym Śląskiem i większą częścią Górnego trafiła pod panowanie Prus. W tym czasie założono we wsi pierwszą szkołę ewangelicką.Wydarzeniem mającym ogromne znaczenie historyczne był bunt tkaczy w roku 1844 oraz jego krwawe stłumienie. Z tkactwem ściśle wiąże się rozwój Bielawy. Początki przemysłu datuje się na XVIII w. Budowa fabryk oraz znaczny przyrost ludności w XIX w. przyczyniły się do nadania Bielawie w roku 1924 praw miejskich. Po II Wojnie Światowej Bielawa wraz z Dolnym Śląskiem stała się częścią Polski. 23 czerwca 1945 roku powołano tam pierwszego polskiego burmistrza. W latach 1875-1999 miasto wchodziło w skład województwa wałbrzyskiego. Obecnie Bielawa położona jest na terytorium województwa dolnośląskiego w powiecie dzierżoniowskim.